بریلیم، عدد اتمی 4، وزن اتمی 9.012182، سبک ترین عنصر فلز قلیایی خاکی است.در سال 1798 توسط شیمیدان فرانسوی واکرلند در طی تجزیه و تحلیل شیمیایی بریل و زمرد کشف شد.در سال 1828، شیمیدان آلمانی ویلر و شیمیدان فرانسوی بیکسی، کلرید بریلیم مذاب را با فلز پتاسیم کاهش دادند تا بریلیم خالص به دست آید.نام انگلیسی آن به نام Weller است.محتوای بریلیم در پوسته زمین 0.001 درصد است و کانی های اصلی آن بریل، بریلیم و کریزوبریل است.بریلیم طبیعی دارای سه ایزوتوپ است: بریلیم-7، بریلیم-8 و بریلیم-10.

بریلیم یک فلز خاکستری فولادی است.نقطه ذوب 1283 درجه سانتی گراد، نقطه جوش 2970 درجه سانتی گراد، چگالی 1.85 گرم بر سانتی متر مکعب، شعاع یون بریلیم 0.31 آنگستروم، بسیار کوچکتر از سایر فلزات.

خواص شیمیایی بریلیم فعال است و می تواند یک لایه محافظ اکسید سطحی متراکم تشکیل دهد.حتی در گرمای قرمز، بریلیم در هوا بسیار پایدار است.بریلیم نه تنها می تواند با اسید رقیق واکنش نشان دهد، بلکه در قلیایی قوی حل می شود و آمفوتریک نشان می دهد.اکسیدها و هالیدهای بریلیم خواص کووالانسی آشکاری دارند، ترکیبات بریلیم به راحتی در آب تجزیه می شوند و بریلیم همچنین می تواند پلیمرها و ترکیبات کووالانسی با پایداری حرارتی آشکار را تشکیل دهد.

فلز بریلیوم عمدتاً به عنوان تعدیل کننده نوترون در راکتورهای هسته ای استفاده می شود.از آلیاژهای مس بریلیم برای ساخت ابزارهایی استفاده می شود که جرقه تولید نمی کنند، مانند قطعات متحرک کلیدی موتورهای هوا، ابزار دقیق و غیره. بریلیم به دلیل وزن سبک و مدول الاستیسیته بالا به یک ماده ساختاری جذاب برای هواپیماها و موشک ها تبدیل شده است. و پایداری حرارتی خوبترکیبات بریلیم برای بدن انسان سمی بوده و یکی از خطرات جدی صنعتی است.