دو نوع آلیاژ مس بریلیم وجود دارد.آلیاژهای مس بریلیوم با استحکام بالا (آلیاژهای 165، 15، 190، 290) استحکام بالاتری نسبت به هر آلیاژ مس دارند و به طور گسترده در اتصالات، کلیدها و فنرهای الکتریکی استفاده می شوند.رسانایی الکتریکی و حرارتی این آلیاژ با استحکام بالا حدود 20 درصد از مس خالص است.آلیاژهای مس بریلیم با رسانایی بالا (آلیاژهای 3.10 و 174) استحکام کمتری دارند و رسانایی الکتریکی آنها حدود 50 درصد مس خالص است که برای اتصالات برق و رله استفاده می شود.آلیاژهای مس بریلیوم با استحکام بالا به دلیل رسانایی الکتریکی کمتر (یا مقاومت بالاتر) برای جوشکاری مقاوم تر هستند.
مس بریلیم پس از عملیات حرارتی استحکام بالایی به دست می آورد و هر دو آلیاژ مس بریلیم را می توان به صورت پیش گرم شده یا عملیات حرارتی شده عرضه کرد.عملیات جوشکاری معمولاً باید در شرایط عملیات حرارتی انجام شود.عملیات جوشکاری معمولاً باید پس از عملیات حرارتی انجام شود.در جوشکاری مقاومتی مس بریلیم، ناحیه متاثر از حرارت معمولاً بسیار کوچک است و نیازی به داشتن قطعه کار مس بریلیوم برای عملیات حرارتی پس از جوشکاری نیست.آلیاژ M25 یک محصول میله مسی بریلیم با برش آزاد است.از آنجایی که این آلیاژ حاوی سرب است، برای جوشکاری مقاومتی مناسب نیست.
جوشکاری نقطه ای مقاومتی
مس بریلیم نسبت به فولاد مقاومت کمتر، هدایت حرارتی و ضریب انبساط بالاتری دارد.به طور کلی، مس بریلیم استحکامی یکسان یا بالاتر از فولاد دارد.هنگام استفاده از جوشکاری نقطه ای مقاومتی (RSW) خود مس بریلیم یا مس بریلیم و سایر آلیاژها، از جریان جوش بالاتر، (15%)، ولتاژ کمتر (75%) و زمان جوش کمتر (50%) استفاده کنید.مس بریلیم در مقایسه با سایر آلیاژهای مس، فشار جوشکاری بالاتری را تحمل می کند، اما مشکلاتی نیز می تواند ناشی از فشارهای بسیار کم باشد.
برای به دست آوردن نتایج ثابت در آلیاژهای مس، تجهیزات جوشکاری باید قادر به کنترل دقیق زمان و جریان باشند و تجهیزات جوشکاری AC به دلیل دمای الکترود پایین و هزینه کم آن ترجیح داده می شود.زمان های جوشکاری 4-8 سیکل نتایج بهتری را به همراه داشت.هنگام جوشکاری فلزات با ضرایب انبساط مشابه، جوشکاری شیب و جوشکاری جریان بیش از حد می تواند انبساط فلز را کنترل کند تا خطر پنهان ترک های جوش را محدود کند.مس بریلیم و سایر آلیاژهای مس بدون کج شدن و جوشکاری جریان بیش از حد جوش داده می شوند.اگر از جوش شیبدار و جوشکاری اضافه جریان استفاده شود، تعداد دفعات به ضخامت قطعه کار بستگی دارد.
در جوشکاری نقطه ای مقاومتی مس و فولاد بریلیم یا سایر آلیاژهای با مقاومت بالا، تعادل حرارتی بهتری را می توان با استفاده از الکترودهایی با سطوح تماس کوچکتر در سمت مس بریلیوم به دست آورد.ماده الکترود در تماس با مس بریلیم باید رسانایی بالاتری نسبت به قطعه کار داشته باشد، الکترود گروه RWMA2 مناسب است.الکترودهای فلزی نسوز (تنگستن و مولیبدن) دارای نقطه ذوب بسیار بالایی هستند.تمایلی به چسبیدن به مس بریلیوم وجود ندارد.الکترودهای 13 و 14 قطبی نیز موجود است.مزیت فلزات نسوز عمر طولانی آنهاست.با این حال، به دلیل سختی چنین آلیاژهایی، ممکن است آسیب سطحی وجود داشته باشد.الکترودهای خنک شده با آب به کنترل دمای نوک و افزایش عمر الکترود کمک می کنند.با این حال، هنگام جوشکاری مقاطع بسیار نازک مس بریلیوم، استفاده از الکترودهای خنک شده با آب می تواند منجر به خاموش شدن فلز شود.
اگر اختلاف ضخامت بین مس بریلیم و آلیاژ با مقاومت بالا بیشتر از 5 باشد، به دلیل عدم تعادل حرارتی عملی باید از جوشکاری پروجکشن استفاده کرد.